Budowa Zapory na Jeziorze Solińskim była monumentalnym przedsięwzięciem, które miało na celu kontrolę przepływu wód i produkcję energii elektrycznej. Prace rozpoczęły się w latach 60. XX wieku w ramach szerszego planu regulacji rzeki San, który miał zabezpieczyć obszary nadrzeczne przed powodziami. Solina była jednym z kluczowych punktów tego projektu, a budowla zaczęła nabierać kształtów w 1968 roku.
Zapora w Solinie, ukończona w 1975 roku, miała ogromne znaczenie dla regionu. Tworząc Jezioro Solińskie, zapora nie tylko zabezpieczyła obszary przed powodziami, ale również dostarczyła źródło czystej energii elektrycznej. Jezioro Solińskie, będące jednym z największych sztucznych zbiorników wodnych w Polsce, stało się także atrakcyjnym miejscem turystycznym, przyciągającym miłośników wodnych sportów i malowniczych krajobrazów Bieszczad. To przedsięwzięcie nie tylko zmieniło układ hydrograficzny regionu, ale również wpłynęło pozytywnie na jego rozwój ekonomiczny i turystyczny.
